Altijd wind mee: fietsenmakers over de demarrage van de elektrische fiets

In het coronajaar 2020 is flink wat gewandeld en gefietst. Ook elektrisch! Dat bleek uit de kranten van vorige week: 1 op 5 Belgen heeft in 2020 een elektrische fiets gebruikt. Gaande van “af en toe" tot "dagelijks". Tegelijk is het aantal elektrische fietsers verdubbeld tegenover vijf jaar geleden.
Dat is aan de verkoopcijfers te zien. In 2019 werden in ons land 470.000 fietsen gekocht en de helft daarvan was elektrisch. In heel Europa gingen 3,7 miljoen e-bikes de winkel uit. In 2030 verwachten experts een Europese jaarverkoop van 30 miljoen e-fietsen.
Zowat acht jaar geleden stond de elektrische fiets op de drempel van de doorbraak, de twintigers en dertigers begonnen toen die “bejaardenfiets” te kopen.
We spraken toen met fietsenmakers over hun "elektrische klanten".

Humo juli 2013 - licht ingekort- © Jan Hertoghs

“Op een elektrische fiets heb je het gevoel alsof je voortgetrokken wordt. Alsof je altijd wind mee hebt!”

 "Het is een godsgeschenk. Zonder de elektrische fiets hadden veel fietsenhandels hun deuren moeten sluiten"

Na de elektrische stoel, het elektrische mes en het elektrische deken hebben we nu ook de Elektrische Fiets. Het gemaksrijwiel dat steeds meer veld wint en straatbeeld inpalmt. Fietsersbond noch Federvelo weten hoeveel e-fietsers ons land telt (80.000? 100.000? meer?), maar na zijn populariteit bij 70-plus, raakte de e-fiets ingeburgerd bij 60-plus, en nu is hij ontdekt door de dertigplussers die hem aanwenden voor een woon-werkverkeer zonder files.
Vijf fietsenmakers/verkopers vertellen over hun elektrische klanten. Met hun soms vreemde vooroordelen bij 70-plus ("kan zo'n fiets op hol slaan?"), hun schuldgevoelens bij 50-plus ("moet ik mij nu al laten voorttrekken door een moteurke?"), en het pragmatisme bij 30-plus ( "met de fietskilometervergoeding van één jaar is die e-fiets van 1800 euro rap terug verdiend.')
Het is voorlopig nog een wat controversiële tweewieler, onder andere omdat hij zo'n gat kan slaan in een portefeuille. Maar dat kan de opkomst blijkbaar niet afremmen. Iedereen wil in de boter trappen. 

Fietsenmaker Rik herkent ze direct als ze voor een elektrische fiets komen, want allemaal hebben ze een punthoofd. "Avondenlang hebben ze op internet zitten lezen en dan hebben ze ook nog  wat 'tips gekregen van den Eddy, ne wielertoerist'. Alsof dat een expert is!" 
Ann «Allemaal hebben ze vragen en allemaal hebben ze  vooroordelen. Ouderen denken wel eens dat zo'n ding ineens kan vooruitschieten gelijk een op hol slaand paard. Dat is dan bij een vriendin gebeurd, ineens schoot die fiets weg en 'zo is ze gevallen, en nu komt ze d'r niet meer op'.
Peter «Die fiets die ineens wég rijdt, die story blijft zich maar herhalen, terwijl het een fabeltje is. Je moet nog altijd zelf beginnen trappen eer die fiets elektrische ondersteuning geeft."
Rik «Nog zo'n vooroordeel. Dat je slechter stuurt en dus makkelijker valt als die motor op het voorwiel zit. Sommigen beweren zelfs dat dat voorwiel gaat patineren in los zand.  Allemaal flauwekul! Maar hoe gaat dat. Joske is gevallen. Ah ja, natuurlijk, zijne moteur zit vanveur. Dat is een kwakkel die een eigen leven is gaan leiden. Komaan zeg! Denk jij dat een fabrikant zo'n gevaarlijk tuig zou blijven produceren ?! In Nederland zijn er honderdduizenden met de motor op het voorwiel, en daar leeft die discussie hoegenaamd niet! Alleen in ons land hebben ze d'r schrik van. Ik zeg het u: daar is geen verschil tussen de motor op het voorwiel, op de trapas of achteraan."
Enzovoort, enzoverder. Eén waarschuwing: wie voor valavond thuis wil zijn, die zwijgt beter over de mogelijke nadelen van de motor op het voorwiel. Want de polemiek is oud (3500 voor Christus) én eindeloos. De meeste fietsenmakers zeggen dat er geen verschil is, maar we troffen er ook die de voorwielmotor afraden aan oudere fietsers "omdat zo'n model meer stuurvastheid vergt".   
Ann «Heel die fiets is een voorwerp van polemiek. Met twee kampen. De ene groep vindt die fietsen fantastisch, de andere vindt het rommel. Die hebben in familie of kennissenkring ooit één iemand met een serieus mankement gehad, - vaak met een goedkoop model van den Aldi of uit China, en die gaan dan alle elektrische fietsen over dezelfde kam scheren.  

Bart de Wever is “an early adopter”. Al sinds mei 2013 zou hij elektrisch fietsen. Vraag aan alle Antwerpenaars: zag u hem al op zijn bolide? (GVA 3.5.13)

Scherpenheuvel
HUMO Leggen jullie eens uit hoe zo'n fiets aanvoelt?
Ann «Ik zeg altijd: denk aan een tandem. Jij zit vooraan, en achteraan zit iemand geweldig te géven op die pedalen, en al wat jij moet doen is gewoon wat mee peddelen met de voetjes. “
Peter «Met de motor vooraan is dat alsof je lichtjes voortgetrokken wordt. Met de motor achteraan is dat alsof je een duwtje in de rug krijgt, en met de motor op de trapas, voel je de stuwing in de pedalen. Maar het blijft natuurlijk wel een beperkte ondersteuning. Ik heb zo'n zestiger gehad die een e-fiets kocht om beter mee te kunnen met zijn groepje wielertoeristen. Na een paar weken staat hij hier terug: 'wat een slecht model hebt gij mij verkocht?! Boven vijfentwintig per uur valt die stil. Hoe kan dat nu?!' Hij dacht dat die fiets altijd maar power ging geven, naar de dertig, vijfendertig en meer. Maar dat is niet zo. Wettelijk is dat zo afgesteld: boven de vijfentwintig slaat die batterij af en trap je nog zuiver op eigen kracht."
Rik «Ik laat iedereen een lange proefrit maken. Dan kunnen ze alles ervaren. Dat afremmen op 25, en ook het geluid. Sommigen kunnen die ronk of zoem makkelijk verdragen, maar anderen die gevoelig zijn voor geluid, willen dat ding zo geruisloos mogelijk."
Stephan «Ik relativeer ook de actieradius. Als de handleiding zegt dat je d'r 180 km mee kan doen, maak er dan maar 160 van. Die 180 haal je alleen als je in de laagste ondersteuning rijdt, met hard opgepompte banden, met niet teveel bergop, met niet teveel wind tegen, en met geen te groot lichaamsgewicht."
Ann «Die actieradius! Allemààl vragen ze ernaar! Ook de zeventigers en tachtigers die nooit verder dan veertig km rijden, willen ineens honderd km ver kunnen geraken. Zo van: ik ga daar veel voor betalen, dan moet ie maar presteren ook."
Peter «In het begin vinden zeventigplussers een actieradius van veertig kilometer méér dan genoeg, want verder rijden ze toch niet.  Maar een half jaar later staan ze hier terug: 'ons groepke van de gepensioneerden wil naar Scherpenheuvel, gaat die batterij dat trekken?!' Nee natuurlijk, dan hadden ze een zwaardere accu moeten kopen."
Ann «Scherpenheuvel is dé magische bestemming. Om daar een kaars te branden en een wafel te eten. Dat ligt op vijftig km van hier, heen en terug honderd km. Daar wil alleman naartoe. En o wee, als je niet tot in Scherpenheuvel kan geraken, dan heb je geen fatsoenlijke elektrische fiets gekocht! "

De gepensioneerden van Zonhoven fietsen naar Scherpenheuvel. Links staat een duidelijk ontspannen en niet-vermoeide elektrische deelnemer (HLN 31/5/19 Foto: Julien Slegers)

Are friends electric?
HUMO Binnen die groepjes van de gepensioneerden schijnt de  e-fiets voor wrevel te zorgen. De 'elektriekers' mogen naar het schijnt niet vooraan rijden omdat ze een te hoog tempo aanhouden. Ann «Vroeger reed dat groepje 15-16 per uur en nu rijden ze een tempo van 18-19. Dat lijkt weinig, maar als aangehouden gemiddelde is dat een groot verschil."
Stephan «Dat is zo. Die ondersteuning is zo gemakkelijk, je moet zo weinig moeite doen, dat je je niet meer kàn inbeelden dat er anderen in de fietsgroep zijn die die snelheid uit hun eigen benen moeten halen, en die dus wél moeite moeten doen."
Peter «Er zijn fietsgroepjes die uiteenvallen omdat sommigen het 'elektrische' tempo niet meer kunnen volgen. Dat komen ze hier dan vertellen: jong, ik rij mij in het zweet en die anderen zweten niks en die blijven maar gààn, die willen zelfs amper stoppen onderweg. En omdat ze genoeg hebben van dat gejakker, haken ze af. Dat is al in veel groepjes zo: het is afhaken of ook een e-fiets kopen."
Stephan «Sommige van die seniorenclubjes zijn al voor driekwart elektrisch, sommige nog meer."
Bob «Ze steken mekaar aan. De zwakste van de groep kan niet meer volgen, hij koopt een e-fiets en ineens is hij de sterkste van de groep. Hup, de tweede zwakste van de groep koopt hetzelfde en hij is ineens ook bij de beste. En zo moet iedereen volgen. Ik ken gepensioneerden die bewust niét willen volgen, die bij niet-elektrisch blijven zweren. En onderweg maar roepen: hé, ik rij 22, en zonder ellentriek! Maar na zo'n tochtje liggen ze wel met hun benen omhoog, die zijn dood, die kunnen niet meer. Het is hard dat ik het zo moet zeggen. Maar: wil je als zeventigplusser nog sociaal contact hebben en nog buiten kunnen komen, dan moet je een e-fiets hebben. Anders moet je thuisblijven."

De fietsgroep van senioren: “Wil je nog mee met de groep, wil je nog sociaal contact, dan moet je een e-fiets hebben. Anders moet je thuis blijven. “

Humo: 1500 à 2500 euro is toch een fikse uitgave voor een gepensioneerde.
Ann «Ja, maar dat is een generatie die nog een spaarpotje heeft, en redelijk kapitaalkrachtig is. Het mag dus "iets kosten". Je zal ze niet met camelot zien fietsen!"
Rik «Het zijn de vrouwen die er eerst mee beginnen. De mannen stellen dat zo lang mogelijk uit. Die zitten nog met dat vooroordeel: zo'n fiets is voor luieriken! Maar met de tijd draaien ze wel bij. En vaak begint dat na een 'verrassing': Daarstraks heb ik zo'n ellentrieke gepensioneerde willen inhalen, en ik geraakte d'r niet over!' Dat is het begin (lacht). 
Peter «Mannen en competitie! Mijn oudste klant was tweeënnegentig toen hij zijn e-fiets kocht. Hij was toen nog de allereerste in zijn clubje van gepensioneerden, en de dag na zijn eerste tochtje stond hij hier: hé Peter! op de brug van de autostrade heb ik ze d'r allemaal af gereden!"

20 cent per km
Ik begin ze overal te herkennen: aan de dikke naaf, het  geblokte frame en de display-doos op hun stuur. Maar ook hun tred is opvallend gezwind. Lieden met een gewone fiets trappen  moeizamer en slingeren enigszins van de inspanning. De elektrische fietsers zitten rechtop in het zadel; het zijn die anderen die zich dieper naar het stuur moeten buigen; dat zijn nog de dwangarbeiders van de weg. Zij zijn de koningen van de weg, en ze worden met de dag jonger.
Rik «Er is een opvallende switch naar jongere kopers. Twee-drie jaar geleden mocht het niet gezien worden als je onder de zeventig met een e-fiets reed. De batterij moest onzichtbaar zijn, liefst weggestopt onder de fietstassen of ingewerkt in het frame. Vijftigers en zestigers waren beschaamd, die wilden niet dat mensen hen zagen met zoiets, want dat was synoniem van: ik ben oud, ik kan zelf niet meer trappen. Maar nu! Nu zijn de mensen fier. Nu zouden ze een t-shirt aantrekken met in grote letters Ik FIETS ELEKTRISCH!"
Stephan «Vijf jaar geleden zakte dat naar vijfenzestig, zestig en vijftig; en de laatste twee jaar zitten we aan de dertigers. Eigenlijk staat er geen leeftijd meer op."
Rik «Ik heb dertigers die ermee naar het werk rijden. Met niks dan voordelen: ze zitten niet meer in de file en ze trekken de fietskilometervergoeding. Iemand die tweeëntwintig km van zijn werk woont, zei me: 'Ik zou er vroeger niet aan gedàcht hebben om met mijn fiets te gaan. Dan kom ik pomp-af op mijn werk.' Maar met zo'n e-fiets doet hij die 44 km heen en terug alsof het niks is."
Peter «Mijn jongste klant is dertig en doet elke dag bijna zestig km als woon-werk. Hij had een koersfiets kunnen kopen, maar dat bezweet aankomen wou hij niet, "want er is geen douche op mijn werk".

De switch van 65-plussers naar veel jongere gebruikers ( DM 25/7/18)

HUMO Waarom kopen ze dan geen brommer?
Peter «Omdat je dan geen fietsvergoeding krijgt. Reken maar uit. Jij woont op dertig km van je werk, zestig heen en terug en je gebruikt die fiets honderdvijftig dagen op een jaar. Met een vergoeding van 20 cent per km maakt dat 1800 euro belastingvrij. Dus op een jaar tijd heb je die e-fiets al terugverdiend! “
Ann «Voor sommigen is die e-fiets genoeg reden om hun tweede wagen weg te doen. Al die autokosten, van verzekering tot benzine, worden in één keer uitgespaard! En zelfs als ze die tweede wagen houden, dan gaan ze met die e-fiets nog altijd benzine kunnen uitsparen. Ja, de mensen beginnen na te denken."
Peter «Men denkt meer en meer economisch. Het financiële voordeel speelt, eerder dan het milieubewuste aspect van de fiets."
Ann «Ook hun éigen gezondheid speelt mee. Dat ze daardoor meer in beweging zijn, vinden ze een pluspunt. "
Peter «Ik moet die verjonging nu ook niet gaan overdrijven, vijfennegentig procent van mijn cliënteel zijn nog altijd 55-plussers." 
Stephan «Bij mij maken die 'jongeren' toch al vijftien procent van de e-fietsenverkoop uit, en dat is nog maar het begin! Er bestaan nu ook al plooifietsen met een accu, speciaal voor de treinpendelaars."

Serieus meubel
Een goede raad: als je e-fietsers wat wil vragen nabij een fietsknooppunt, begin dan tijdig stopgebaren te maken, want als ze in hun high of boost zitten, vliegen ze je zo voorbij.  
Linda is vijfenzestig en in haar 65-plus-vriendenkring heeft "tachtig procent" al een e-fiets. Na drie jaar kan ze niet meer zonder, als deze fiets wat mankeert, dan koopt ze "direct-direct" een andere!
Mathilde (73) "Dat is nen droom, zo'n fiets. En fietsen is geen inspanning meer, dat is nu een echte ontspanning. 't Is alsof ge altijd wind mee hebt!" 
Geert is nog geen zestig, en hij fietst "vanwege zijn zwaarlijvigheid". Zijn twee eerste e-fietsen kwamen van Decathlon, ze kostten zevenhonderd euro, maar beide motoren waren "op enkele maanden kapot", nu heeft hij een model van 1400 euro. Aanvankelijk schaamde hij zich, "is het al zover gekomen dat ik mij moet laten voorttrekken?!" Maar nu denkt hij anders: "Vroeger deed ik per uur maximum twintig kilometer en was ik moe. Nu doe ik op anderhalf uur veertig kilometer en ik ben nog oké. Ik zit langer op de fiets, ik trap langer, ik blijf langer in beweging."
Uit de verte naderen een klak, een rooie zakdoek met witte bollen en een blauwe boerenkiel. Ook de Bokrijkgeneratie rijdt elektrisch en blijkt Jos te heten: " Ik ben een zware astmalijder en zonder deze fiets zou ik niet meer buiten kunnen." Drie jaar geleden hebben hij en zijn vrouw er ieder eentje gekocht, "een serieus meubel van drieduizend euro". En op die drie jaar heeft hij al 8660 km gereden, "nooit verweg, allemaal in de buurt." Jos schudt wel zijn hoofd dat ook dertigers elektrisch rijden, "hebben die dan geen beenspieren meer?!"
Vic (70) weet te melden dat hij tijdens deze lange winter en dat kille voorjaar toch al 2660 km heeft gedaan! Van die  kilometerstand schakelt hij onverhoeds naar het verlies van zijn vrouw, nu drie maanden geleden. "Gisteren en eergisteren heb ik weer twee dagen zitten schreeuwen, en de dokter maar zeggen: 'ge moet u herpakken. Ga nog eens fietsen!' En ja, dat fietsen is plezant, maar dat thuiskomen, dat is moeilijk. Want dan zit ge daar, met vier muren als enig gezelschap." Vic laadt elke nacht z'n batterij op, maar geen accu is opgewassen tegen de surplace die eenzaamheid heet.

Jos met zijn elektrische fiets: “Een serieus meubel, ‘t heeft 3000 euro gekost.” (© Jan Hertoghs)

Tegenligger!  
HUMO Hoofdstuk blikschade. Klopt het dat er iets meer ongevallen zijn met elektrische fietsen?  
Rik «Ik hoor weinig van ongevallen."
Stephan «Misschien wel meer bij ouderen. Al jàren rijden ze niet rapper dan vijftien per uur en dan hebben ze die e-fiets en dan is de goesting groot om 'm eens open te draaien op zijn rapste, naar 20 - 25 per uur, maar dan komt er een bocht met wat grint en dan liggen ze d'r. Omdat ze die snelheid niet goed kunnen hanteren. Ik fiets vaak in m'n vrije tijd, en dan zie ik hoe onzeker veel van die groepen zijn. Want als ik eraan kom, dan fluit de leid(st)er fwiit fwiit - tegenligger! en dan moet je dat zien! Dan zitten ze al met hun stuur te bibberen en heen en weer te schudden omdat ze niet meer naast mekaar maar kort achter mekaar moeten rijden! 't Is lelijk om te zeggen over je eigen klanten, maar voor mij mogen ze rijlessen invoeren voor die oudere e-fietsers."
Ann «Die reflexen bij de oudsten zijn niet altijd aangepast aan die nieuwe snelheden."
Peter «Die e-fietsers zijn ook nonchalanter in groepsverband. Een gewone fietser moet inspanningen leveren, die kan niet heel de tijd gezellig babbelen. Die gaat hijgen, een droge mond krijgen, en door die inspanning vanzelf voor zich uit kijken. Maar die elektrische fietsers moeten amper nog inspanningen leveren. Die komen naast iedereen rijden, die babbelen honderduit, die kijken vrijelijk rond, die zijn ontspannen, maar als er voor hen iemand bruusk moet stoppen, dan hebben ze dat niet gezien en dan vliegen zij er bovenop. Omdat ze zo relaxed zijn."

DM 22/9/14

Zwaargewicht  
Stephan «Och, ongevallen. Er zijn zoveel meer mensen van wie de gezondheid vooruit gaat. Ik heb een klant met twee knieprotheses. Kon niet meer volgen met de fietsclub, en nu rijdt die terug mee."
Rik «E-fietsen zijn ook goed voor de relatie. Je kent dat verhaal: de man doet geen fietstochtjes meer omdat "zij te traag is" en de vrouw fietst niet meer graag "omdat hij altijd te rap rijdt." Verzuring! En dan kopen ze een e-fiets voor de vrouw en dan kunnen ze weer samen op stap. En dan komen ze hier zeggen: verdekke, Rik, dat hadden we al drie jaar eerder moeten doen!"
HUMO Zo'n fiets weegt tussen de 21 en 27 kg. Dat maakt 'm toch niet voor iedereen hanteerbaar.
Rik «Alstublieft geen te zwaar model. Dat vragen ze allemaal. Maar zo'n e-fiets weegt nu eenmaal meer dan een gewone fiets. Dat moet je gewoon worden." 
Stephan «Oudere mensen vinden het moeilijk om naast zo'n zware fiets te gaan, bij het oversteken van het zebrapad of het nemen van een stoep, of het stallen tegen een gevel. Daarvoor zijn er de luxemodellen met parkeerhulp-instelling. Jij gaat te voet, en die fiets geeft zichzelf een aandrijving van zes km per uur."
Rik «Wij noemen dat: een gazzeke of een boosteke bijgeven.  Met die zes km kan je ook uit je ondergrondse garagehelling geraken."

Hij had het gewicht van zijn elektrische fiets enigszins onderschat!

HUMO Naast dat gewicht is er nog een nadeel, een batterij is na plusminus vijf jaar op, en een nieuwe is erg duur.
Rik «Ja, zo'n 550 euro. En dan verschieten ze natuurlijk, zoveel geld! Niet vergeten, zeg ik dan, dat dat moteurke u voor die prijs vijf jaar heeft voortgetrokken. En ook niet vergeten dat je voor vijfhonderdvijftig euro maar vier of vijf keer uw naftbak kunt volgooien. En hoelang was je blij met die 'naftbakken'? Vijf weken, tien weken? In elk geval geen vijf jaar!" 
HUMO Een fietsenmaker mailde me dat àlle fietsenmakers problemen hebben met de e-reparaties: "batterijen en laders die het vroegtijdig begeven, motoren en sensoren die stuk gaan, bekabeling inwendig onderbroken, kontakten die niet goed doorgeven, enz". Hij beweerde dat het zowel bij de duurdere merken gebeurde als bij de "goedkope import". Tegelijk blijken herstellingen aan e-fietsen duurder te zijn dan bij gewone fietsen.  
Stephan «Dat klopt, toch wat de gesofisticeerde modellen betreft. Omdat zo'n fiets na een herstelling opnieuw aan de computer moet: elke vijs moet tot op de millimeter aangetrokken zijn, elke sensor moet juist afgesteld zijn, of je krijgt een foutmelding. En dat vraagt extra tijd, dat finetunen. "
Peter «Wat die technisch-elektrische problemen betreft, bij Aldi-fietsen of bij Chinese import heb je die toch rapper. Maar ja, bij Aldi kost zo'n fiets 699 euro, terwijl mijn goedkoopste 1750 euro is, daar moét dus een kwaliteitsverschil zijn."
Rik «Mijn goedkoopste is 1999 euro. Ik verkoop geen brol, ik wil mijn klanten nog in de ogen kunnen kijken." 
Ann «Maar 'klanten' komen wel vragen of wij hun brolfiets kunnen repareren. En zij hebben die fiets natuurlijk niet gekocht bij die goedkope keten. Neenee, dat is altijd 'gewonnen met een tombola'. 
Rik: "Of gekregen van een tante ergens in de Vlaanders. Dat is liegen hé. Voor zo'n klanten heb ik geen respect, want die hebben voor mij ook geen respect." 

De zelfgebouwde e-fiets van Louis Donkers: de accu’s links en rechts van het voorwiel en daarboven de aandrijfmotor uit een wasmachine (© Jan Hertoghs)

The Original
Eén van de eerste elektrische fietsers was de Kempenaar Louis Donkers (87). Hij bouwde al in 2000 een elektrische fiets, op basis van zijn herenfiets. "Dat voorwiel dreef ik aan met de motor van de ruitenwisser van een autobus. Later heb ik dat geperfectioneerd: met de motor van een wasmachine".
En natuurlijk hadden andere gepensioneerden in Kasterlee met hem gelachen toen hij daarmee op de weg kwam, "en ze lachten nog harder toen ik zegde dat de elektrische fiets de toekomst was. En zie ! Al die lachers van toen, rijden nu ook met een elektrische. (lacht) Maar dat zijn zotten natuurlijk. Want zij betalen 3000 euro voor hun fiets, terwijl mijn model maar tweehonderd euro kost, gewoon de prijs van de batterijen." Eén nadeel: zijn fiets met de vier accu's en wasserij-onderdelen weegt veertig kilo, "och, dat voelt ge niet als ge rijdt!"

Dit is een link naar een filmpje van de krasse Louis met zijn vintage e-bike.

En Louis had het goed gezien, de e-fiets heeft toekomst, en zo denken de fietsverkopers er ook over.
Rik «Vijftig procent van m'n omzet wordt nu gemaakt door de e-fiets. Zelfs met dat kille voorjaar blijft mijn verkoopcijfer op peil, dankzij die e-fietsen. Nederlandse fabrikanten hebben het mij gezegd: jij denkt dat de zaken hard gaan nu, maar ze zullen nog harder gaan; dat gaat nog meer boomen dan nu het geval is."
Peter «Het is een godsgeschenk. Als de e-fietsen er niet waren geweest, dan hadden veel fabrikanten én fietsenwinkels hun deuren moeten sluiten. Elke vertegenwoordiger die hier komt, zegt dat. De verkoop van de e-fiets compenseert de verkoop van de gewone fietsen, die al een paar jaar stagneert of achteruit gaat."
Bob «Iedereen zit te wachten op de boom die naar hier gaat komen. Maar in Nederland is de hype al voorbij. Daar hebben ze dit voorjaar een terugval van 20 à 25 % beleefd. "
Stephan «Dat is geen terugval, dat is de markt die verzadigd raakt. Hier moet de hype in elk geval nog beginnen."
Rik «Ik zie het nog gebeuren, dat bedrijven aan hun werknemers ook elektrische bedrijfsfietsen gaan aanbieden; dan zijn we vertrokken!"
Ann «Wat intussen wel is weggevallen als segment is de communicantenvelo, de grote fiets die je traditioneel kreeg bij je plechtige communie. De jonge gasten van nu vragen geld voor een tablet, smartphone of laptop. Een fiets, dat is geen cadeau meer. Dat komt door al die wedstrijden: overal worden fietsen als prijs weggegeven. Je koopt een pakje boter en je krijgt er een fiets bij. Hoe kan dat dan nog een geschenk zijn?!"
HUMO Maar straks brengen ze allicht e-fietsen voor kinderen op de markt.
Peter «E-kinderfietsen? Die worden bij mijn weten nog niet gemaakt. Maar in Nederland rijden scholieren van vijftien jaar en ouder met e-fietsen voor volwassenen. In Nederlands-Limburg met zijn heuvels rijdt een pàk scholieren ermee. Mijn importeur gaat daar hopen fietsen lossen voor minderjarigen."   
Rik «E-fietsen voor kinderen? Het kan dat kinderen aangetrokken worden door die snelheid en dat gemak, want de fysieke conditie van die gastjes is niet goed. Ik zie ze hier staan, twaalf jaar, en ze krijgen maar moeizaam dat been over dat zadel. Computerfysiek hé! Van het vele stilzitten. Als je ze dan ook nog eens een motortje gaat geven om naar de school te geraken... dat is erover hé. Dan zitten ze op school én thuis stil en ook nog eens op die fiets!"